Татьяна Чистякова, руководительница фермерского хозяйства, основательница проекта «Академия женского бизнеса». Участница проекта PRO WOMEN: ломая стереотипы. В проект вошли девять фотоисторий и интервью с современными гродненками. У каждой участницы – свой жизненный сценарий, каждая идет путем, который выбрала сама. Фотовыставку можно посмотреть в Центре городской жизни с 19 сентября по 3 октября. Организовали проект HrodnaMediaRoom, интернет-портал HrodnaLife, Беларусская ассоциация журналистов.
Раней я думала, што жыву для дзяцей, і ў мяне не было часу задумацца пра сябе. Зараз дзеці выраслі, мы засталіся з мужам удвух. Вызваліўся час, і я адчула, што проста яго марную. Раптам выявіла, што закінула спорт, якім раней займалася, перастала чытаць кнігі.
Бізнес у нашай сям’і пачаўся з грыбоў. Муж вырашыў зрабіць мне падарунак на дзень нараджэння і выгадаваў у падвале вешанкі. Сталі вырошчваць іх не толькі для сябе: арандавалі плошчы, арганізавалі фермерскую гаспадарку, потым заняліся агратурызмам.
Зразумела, што сітуацыя змяняецца, і мне самой таксама трэба мяняцца. Нават вонкава. Мужу кажу: вось ты пачынаеш бізнес з чаго? А жанчына пачынае са знешнасці. Цяпер ёй трэба і ў банк, і ў падатковую. Яна думае, як будзе там выглядаць. І ў мяне так было.
Фермерскі бізнес тады толькі пачынаўся. У 2006 я была адзінай жанчынай — кіраўніком гаспадаркі на ўсю асацыяцыю фермераў. Успрымалася гэта так: «Гэта хіба фермер? Што яна можа?»
Калі збірала жонак фермераў, каб распавесці пра магчымасці агратурызму, многія мужы нават да тэлефона іх запрашаць не хацелі. Маўляў, які ў яе можа быць уласны бізнес. Зразумела, што з жанчынамі трэба працаваць наўпрост. Яны больш лёгкія на пад’ём і адкрытыя да прапаноў. Так з’явілася мара аб «Акадэміі жаночага бізнесу».
Атрымліваецца, што мяняць сваё жыццё я пачала, калі мне было ўжо за 50. А калі ў 2016 паехала да партнёраў у Германію, то пра ўзрост і думаць забылася. Кіраўніцы арганізацыі, з якой я працавала, было за 80. Яе калегам — каму за 60, каму за 75. І ўсе яны такія энергічныя жанчыны! Для мяне гэта было як перазагрузка.
Так што на пенсію я не збіраюся. Не перастану працаваць і не сяду склаўшы рукі. Страху памыліцца ў мяне няма. Нават наадварот, хочацца адразу зрабіць праект добра. Узрост вучыць высока выстаўляць сабе планку.
